Asia wysiadła z autobusu na prowizorycznym przystanku na obrzeżach Czeladzi, z plecakiem na ramionach i walizką w dłoni. Miasto, z jego szarymi blokami i wiecznym hałasem samochodów, wreszcie zostało za nią. Wakacje – całe dwa miesiące swobody na wsi u babci. Babcia Zosia, ta ekscentryczna staruszka o siwych włosach upiętych w kok i oczach błyszczących jak u sowy, czekała na nią przy bramie starego drewnianego domu. Wieś była mała, zapomniana przez świat – pola kukurydzy falujące na wietrze, stare stodoły z czerwonymi dachami i ścieżki wijące się między sadami jabłoni. Powietrze pachniało ziemią i świeżo skoszoną trawą, a nie spalinami i smażonym kebabem z ulicznego straganu.
– Witaj, kochanie! – zawołała babcia, tuląc Asię tak mocno, aż poczuła zapach lawendy i ziół unoszący się z jej lnianej sukni. – Odpoczniesz tu sobie od tego betonowego piekła. A ja mam dla ciebie mleko prosto od krowy i jajka od własnych kur. No mówię Ci – magia!
Asia, osiemnastoletnia brunetka o smukłej figurze, z piersiami pełnymi i jędrnymi, jak dojrzałe morele, i pupą okrągłą od lat jazdy na rowerze po miejskich parkach, uśmiechnęła się szeroko. Była zmęczona miejskim rytmem – szkołą, imprezami, chłopakami, którzy zawsze chcieli za dużo i za szybko. Tu, na wsi, planowała leniwe dni: czytanie książek w hamaku, kąpiele w strumieniu i, przede wszystkim, opalanie się nago w ogrodzie za domem. Babcia, zawsze tolerancyjna, machnęła tylko ręką, gdy Asia o tym wspomniała: – Opalaj się, dziecko, słońce to dar bogów. Tylko nie spal skóry, bo potem swędzi jak diabli.
Pierwsze dni minęły jak sen. Rano Asia pomagała babci przy kurniku – zbierała jajka z ciepłych gniazd, czując pod palcami miękkie pióra kur. Potem, gdy słońce wspinało się wysoko, zrzucała ubranie i kładła się na starym kocu w ogrodzie. Jej skóra, blada jak kreda, szybko zaczęła nabierać złotego odcienia. Leżała na brzuchu, z nogami lekko rozchylonymi, czując, jak gorące promienie muskają jej cipkę – delikatne wargi sromowe, gładko ogolone jeszcze przed wjazdem, łechtaczkę, która pod wpływem ciepła zaczynała pulsować. Czasem, dla przyjemności, przesuwała dłonią po brzuchu w dół, dotykając wilgotnej szparki, ale nie doprowadzała się do szczytu – oszczędzała się na dłuższe wieczory samotności w pokoju.
Babcia była dziwna, ale Asia po prostu ją lubiła. Opowiadała historie o dawnych czasach, o sabatach na Łysej Górze, o ziołach, które leczą rany duszy, i o „starych narzędziach” w komórce. – Nie ruszaj niczego, co nie twoje – ostrzegała z uśmiechem, ale jej oczy błyszczały figlarnie. Asia kiwała głową, ale ciekawość gryzła ją jak komar w jędrny tyłek.
Trzeciego dnia, gdy babcia pojechała do miasteczka po zakupy, Asia postanowiła zbadać komórkę. To była stara szopa za domem, pachnąca kurzem, rdzą i czymś metalicznym. W rogu, pod stertą siana i pustych słoików po ogórkach, leżała… miotła. Nie jakaś zwykła, wieśniacka szczotka do zamiatania podwórka. Trzonek był gruby, z ciemnego drewna dębowego, sękaty jak stara dłoń, z wypukłościami i guzami wielkości kciuka, które wiły się spiralnie w górę. Włosie na końcu było szorstkie, czarne, jakby z końskiego ogona, ale pokryte pajęczynami i kurzem minionych lat. Asia podniosła ją ostrożnie, czując chłód drewna pod palcami. – Co to za dziwadło? – mruknęła, obracając trzonek. Był zaskakująco ciężki, a sęki… cóż, wyglądały jak… coś intymnego. Jej wnętrze dziwnie zareagowało na samą myśl o… ale potrząsnęła głową. – Eeee Głupoty!
Postawiła miotłę na podłodze i powiedziała głośno, jak w bajce: – No, lataj! – Nic. Tylko kurz wzbił się leniwie. Asia zaśmiała się i wyszła, ale miotła, a właściwie ten jej trzonek – zostały w jej głowie. Wieczorem, gdy babcia zasnęła, Asia przeszukiwała dom. W salonie, pod schodami, stało stare biurko – mahoniowe, z szufladami pełnymi listów i suszonych ziół. W jednej z nich znalazła pamiętnik: skórzany notes, pożółkły od czasu, z inicjałami „Z.S.” na okładce. Otworzyła go drżącymi rękami.
Strony były wypełnione drobnym, starannym pismem. Opisy sabatów na Łysej Górze – tańce przy ogniskach, mikstury z mandragory, pocałunki z diabłami o fallicznych rogach i ogonach. A potem, na stronie z datą z lat 60.: „Miotła moja wierna, by wzlecieć, pragnie ciała nagiego i wilgoci z łona kobiety. Bez majtek usiądź, rozchyl uda i zwilż sęki sokami swymi – wtedy uniesie cię do gwiazd. Polecisz tak na sabat, czując w sobie puls ziemi i nieba. Tylko tak obudzi się jej dusza.”
Asia poczuła, jak serce wali jej jak kowalski młot. Babcia – czarownicą?! To brzmiało jak szaleństwo, ale podniecenie wnuczki rosło. Tej nocy nie spała w ogóle, wyobrażając sobie siebie na tej miotle. Rano, gdy babcia znów wyjechała po mleko do sąsiada, Asia pobiegła do ogrodu. Zrzuciła wszystko – sukienkę, stanik, majtki. Stała naga, z sutkami sterczącymi na chłodnym wietrze, cipką już wilgotną od tego co miała w głowie. Wzięła miotłę z komórki i zaniosła do ogrodu, za krzaki malin, gdzie nikt nie mógł jej zobaczyć.
Usiadła na trzonku ostrożnie, bez majtek, jak babcia napisała w pamiętniku. Drewno było szorstkie, sęki wciskały się w jej gołe pośladki, jeden z nich – gruby, guzowaty – otarł się o wargi sromowe. – O kurwa… – syknęła Asia, czując, jak jej wilgoć kapie na drewno. Rozchyliła nogi szerzej, przyciskając cipkę do sęku. Trzonek był zimny, ale jej soki szybko go ogrzały – sok z cipki, gęsty i przezroczysty, spływał po drewnie, zwilżając guzy, czyniąc je śliskimi. Pocierała się o niego delikatnie, czując, jak łechtaczka się powiększa, a wargi rozchylają się jak płatki róży. – Lataj… proszę, lataj… – szepnęła, masując się mocniej.
Nagle miotła zadrżała. Jakby ożyła – drewno stało się ciepłe, pulsujące pod nią. Asia jęknęła cicho, gdy uniosła się wolno nad ziemię, centymetr po centymetrze. – Działa! – krzyknęła, ale strach mieszał się z euforią. Wznosiła się wyżej, nad ogrodem, nad dachem domu. Wiatr smagał jej nagie ciało – sutki twarde jak kamyki, cipka otwarta i mokra, ocierająca się o sękatą powierzchnię. Miotła leciała nierówno, sęki wbijały się w nią rytmicznie – jeden gruby guz masował łechtaczkę, inny wciskał się płytko w wejście do pochwy, rozciągając delikatnie ścianki. Asia jęknęła głośno, chwytając trzonek rękami, ale to tylko wzmogło wrażenia – jej biodra zaczęły się poruszać instynktownie, pieprząc drewno w locie.
Teraz lecieli nisko nad wsią – małe kółko, jak obiecała sobie w myślach. Zrób kółko i wracaj bo sąsiedzi dostaną zawału! Pola migały poniżej, krowy podnosiły głowy, ale Asia nie widziała niczego poza falą rozkoszy. Sęki wiły się w niej, szorstkie i bezlitosne: jeden ocierał o łęchtaczkę, inny stymulował wejście do odbytu, a jej soki lały się strumieniem, kapiąc na ziemię jak deszcz. – O Boże, o kurwa, to… to jest za mocne! – wyła, czując, jak orgazm odpala się w niej jak burza. Ciało drżało, mięśnie pochwy zaciskały się na drewnie, sutki bolały od wiatru, a cipka płonęła – wargi nabrzmiałe, łechtaczka pulsująca jak serce. Miotła przyspieszyła, wirując lekko, co wbijało sęki głębiej, rozciągając ją, wypełniając. Asia doszła z krzykiem – orgazm eksplodował, sok trysnął z niej fontanną, mocząc trzonek i spływając po udach. Nogi jej drżały, biodra szarpały się konwulsyjnie, a ona wiła się w locie, czując, jak fala po fali rozrywa ją na strzępy. To nie był zwykły orgazm – to było uniesienie cielesne i magiczne, jakby ziemia i niebo pieprzyły ją naraz.
W końcu miotła opadła łagodnie na ziemię, w sadzie za domem. Asia zsunęła się z trzonka z głośnym westchnieniem – cipka czerwona jak polny mak, obolała, ale spełniona, soki lśniące na sękach. Leżała chwilę na trawie, dysząc, z piersiami falującymi, a w głowie wirowały wizje sabatów i dalszych przygód. – Magiczne wakacje… – mruknęła z uśmiechem. Babcia wróciła wkrótce, niosąc kosz z zakupami, i spojrzała na wnuczkę figlarnie. – Widzę, że znalazłaś moją starą przyjaciółkę – powiedziała cicho. – Ale pamiętaj, miotła lubi posłuszeństwo. Jeszcze wiele ci pokaże.
Asia wiedziała, że to dopiero początek. Całe lato przed nią – loty nocne, może nawet na Łysą Górę?! Brzmi jak pomysł!
Dodaj komentarz